Szałański: Ludzie w Ostrołęce żyją siatkówką

Kolejnym zawodnikiem Pekpolu Ostrołęka, który zaprezentuje się Czytelnikom naszego portalu jest Adam Szałański. To siatkarz, który dołączył do ekipy biało-czerwonych przed rozpoczęciem nowego sezonu i jest pozytywnie zaskoczony naszym miastem.

Adam Szałański to wychowanek bełchatowskiej Skry. Młody rozgrywający ma za sobą występy w ekipie Skry w Młodej Lidze, a w poprzednim sezonie bronił barw drużyny AGH Kraków. Jego gra zbiera bardzo pochlebne opinie, a swoją dobrą grą wzbudził zainteresowanie działaczy z Ostrołęki. Zdolny zawodnik po otrzymaniu oferty Pekpolu nie wahał się zbyt długo.
- Kraków zamieniłem na Ostrołękę głównie dlatego, że czułem potrzebę zmiany otoczenia - podkreśla Adam Szałański. - Nie ukrywam, że słyszałem wiele dobrych słów i opinii na temat Pekpolu jak i samego miasta, gdzie ludzie żyją siatkówką. Myślę, że była to dobra decyzja, bo to co robimy nie miałoby sensu, gdyby nie kibice. To oni sprawiają, że każdemu z nas chce się codziennie trenować i poświęcać tyle dla siatkówki.

Po kilku miesiącach od przyjazdu rozgrywający ocenia swoją decyzję pozytywnie. Jak sam przyznaje jego oczekiwania pokryły się z rzeczywistością i jest zadowolony, iż może być częścią zespołu Pekpolu.
- Mamy już za sobą dużą część sezonu. co sprawia, że mogłem lepiej poznać Ostrołękę - mówi Adam Szałański. - Zespół oceniam bardzo pozytywnie. Myślę, że w tym roku stworzyliśmy fajny kolektyw. W szatni atmosfera jest bardzo dobra i mam ogromną nadzieję, że będzie tak przez cały rok. Kibice bardzo nam pomagają, a dowodem na to jest to, że we własnej hali odnotowaliśmy komplet zwycięstw. U siebie jesteśmy groźni dla każdego rywala, a to głównie zasługa naszych kibiców. Pamiętam sprzed roku, gdy przyjeżdżałem do Ostrołęki, byłem zdumiony ilością kibiców na trybunach jak i całkowitym zainteresowaniem siatkówką. Czasami jednak żałujemy, że w tym sezonie nie przyciągamy, aż tylu kibiców, co w poprzednich latach, ale mam nadzieję, że z biegiem czasu ostrołęczanie przekonają się do nas i wspomogą nas w większej ilości, bo zawsze nam to pomaga. W Ostrołęce czuję się jak w domu, tym bardziej że jest to miasto bardzo podobne do mojego rodzinnego Bełchatowa. Ciekawostką jest nawet to, że barwy Bełchatowa są takie same jak Ostrołęki, tylko w odwrotnej kolejności - przyznaje ze śmiechem zawodnik.

W zespole z Krakowa Adam wraz ze swoim kolegą Jakubem Kośkiem tworzyli najmłodszą parę rozgrywających w I lidze. Trener Kasza często rotował na tej pozycji dlatego i jeden i drugi gracz mieli dużo szans by się pokazać. W Pekpolu Adam Szałański toczy rywalizację o miejsce w składzie z doświadczonym Piotrem Milewskim, jednak jak sam przyznaje jest to zdrowa rywalizacja, która wpływa na niego korzystnie.
- Z Piotrkiem bardzo dobrze się dogadujemy - podkreśla Adam Szałańki. - Kiedy to tylko możliwe staramy się wspierać, bo niezdrowa rywalizacja nie wpływałaby zbyt dobrze na drużynę. Często rozmawiamy o kierowaniu grą, spotykamy się poza treningami. Myślę, że dla mnie wynikają z tego głównie plusy, gdy mogę współtworzyć z Piotrkiem fajny duet. Oczywiście każdy zawodnik chce jak najwięcej grać, ale ja cierpliwie czekam na swoją szansę i wiem, że gdy ją otrzymam to nie zawiodę, a przynajmniej dam z siebie wszystko by tak się nie stało.

Adam Szałański jest bardzo młodym zawodnikiem, przed którym siatkarska kariera stoi otworem. Pozycja rozgrywającego wymaga od zawodnika szybkiej analizy boiskowej sytuacji i twardego charakteru. Wspominając niezwykłą rywalizację dwóch wirtuozów na tej pozycji o palmę pierwszeństwa na świecie - niezwykle opanowanego Pawła Zagumnego oraz nieco szalonego Brazylijczyka Ricardo spytaliśmy ostrołęckiego rozgrywającego do którego stylu rozgrywania jest mu bliżej.
- To jest ciężkie pytanie, bo chyba każdy z nas kiedyś na kimś się wzorował - mówi Adam Szałański. - Bez wątpienia obaj wymienieni zawodnicy są fenomenalni na tej pozycji. Myślę, że nie da się być takim samym jak inni, i każdy zawodnik kreuje swoją własną postać, swój własny styl. Myślę o sobie, że jestem połączeniem obu charakterów. Na boisku staram się być spokojny i opanowany, ale czasami sytuacja na placu gry wymaga tego, żeby poszaleć i wnieść na parkiet dużo pozytywnych emocji. Staram się być zawsze optymistą – podsumowuje Szałański.

Zdolny rozgrywający rozumie, że czeka go jeszcze długa droga i wiele potu wylanego na treningach by zbliżyć się do swoich siatkarskich wzorów. Adam stara się także zbyt wiele nie rozmyślać nad przyszłością tylko małymi krokami zdążać do wyznaczonych sobie celów.
- Uważam, że twardo stąpam po ziemi i nie marzę tak jak i inni o Reprezentacji czy o złocie olimpijskim - stwierdza rozgrywający Pekpolu. - Staram się wyznaczać sobie cele do których chcę dążyć. Oczywiście każdy gdzieś tam głęboko w sobie ma takie myśli, ale do tych "marzeń" można dojść tylko jedną drogą. Ciężką pracą - podkreśla zawodnik.

Jednak nie samą ciężką pracą żyje siatkarz. Pomiędzy treningami oraz wyjazdami na mecze są też co prawda niezbyt liczne, ale jednak chwile wolnego, które trzeba sobie przyjemnie zagospodarować.
- Dla nas czas wolny naprawdę zdarza się rzadko - mówi Adam. - Gdy mogę złapać chwilę oddechu staram się jak najczęściej być w domu, wśród swoich bliskich, bo daje mi to zawsze pozytywnego kopa do dalszej pracy. Jeśli chodzi o czas, który mamy pomiędzy treningami lub meczami to na pewno trzeba powiedzieć, że lubimy wtedy spać. :) Ale nie zawsze da się spać i wtedy swoje robi dobra książka albo dobry film – opowiada ze śmiechem ostrołęcki rozgrywający.

Podobno sportowcy należą do osób przesądnych. Wiele legend krąży o specjalnych przedmeczowych rytuałach jakim poddają się zawodnicy, by przynieść sobie powodzenie w zbliżającym się spotkaniu. Jak przyznaje Szałański on sam żadnych specjalnych "szczęśliwych" rytuałów nie posiada.
- Wiele słyszałem o różnych rytuałach, ale ja nigdy w to się nie bawiłem - podkreśla Adam Szałański. - Chyba jedynym moim rytuałem jest sprawdzenie czy mam ze sobą buty i strój meczowy, aby nie zaliczyć jakiejś wtopy. Gdy zbliża się mecz, to człowiek automatycznie się wycisza i stara skupić tylko na tej jednej rzeczy i wszystko co jest obok przestaje wtedy istnieć, więc myślę, że koncentracja przychodzi sama z siebie.

Odsłon: 6215

Komentarzy: 10

14:30, 26.11.2014r.